Την Τετάρτη 21/12 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης με θέμα τον αγώνα των απεργών της Χαλυβουργίας στην πλ. Ελευθερίας. Μοιράστηκε κείμενο και αναρτήθηκε πανό μπροστά στη Νομαρχία.ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε…

Αλληλεγγύη στον αγώνα των απεργών εργατών της  “Ελληνικής Χαλυβουργίας”. Εμπρός για άγριες απεργίες διαρκείας – 51η ημέρα απεργίας

            Η Ελληνική Χαλυβουργία του βιομήχανου Μάνεση είναι μία από τις 3 βιομηχανίες (Χαλυβουργική – Σιδενόρ – Ελληνική Χαλυβουργία), που ελέγχουν το 100% της παραγωγής σιδήρου στη χώρα. Ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια που η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας ταλανίζεται από την οικονομική κρίση με καθημερινά λουκέτα σε χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις η Ελληνική Χαλυβουργία είχε αύξηση παραγωγής από 196.000 σε 266.000 τόνους σιδήρου ενώ ο τζίρος το 2010 ήταν 227 εκατομμύρια ευρώ.

            Το κέρδος, όμως έχει και το τίμημα του. Και αυτό δεν το πληρώνουν οι βιομήχανοι… Εργάτες που δούλευαν εδώ και χρόνια υπό άθλιες συνθήκες, με ελλιπή μέτρα ασφαλείας, με ένα νεκρό συνάδελφο τους, με μισθούς πείνας καλούνται να γίνουν τα πειραματόζωα του νέου εργασιακού μεσαίωνα που προσπαθούν να περάσουν σε όλο τον κόσμο της εργασίας. Δουλειά εκ περιτροπής, από 8ωρο σε 5ωρο, 40% μείωση στον ήδη πενιχρό μισθό, απλήρωτες υπερωρίες, εντατικοποίηση, κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Με φόντο αυτόν τον εργασιακό μεσαίωνα, η απόλυση 34 εργαζομένων ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

   Όμως οι εργαζόμενοι δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια και προχώρησαν σε απεργία διαρκείας, η οποία κόστισε τις δουλειές σε 16 ακόμα εργαζομένους. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι απεργοί δέχονται τις απειλές και την τρομοκρατία τόσο των βιομηχάνων, όσο και του ίδιου του κράτους που για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνει ότι η θέση του είναι δίπλα στο κεφάλαιο και τα αφεντικά. Όπως οι ίδιοι αναφέρουν στις ανακοινώσεις τους:

“Αφού οι «επισκέψεις» στα σπίτια, οι «επιστολές», η τρομοκρατία με τα εξώδικα, έπεσαν στο κενό, τώρα βάζουν το Υπουργείο Εργασίας να μας «συμβουλεύει»: «Δεχθείτε τους όρους του Μάνεση, διαφορετικά θα βρεθείτε όλοι στο ταμείο ανεργίας». Μας απειλούν με 180 ακόμα απολύσεις!

[…]Οι βιομήχανοι κλιμακώνουν την επίθεσή τους .. Και οι εργάτες θα κάνουμε το ίδιο! Εμείς είμαστε πιο δυνατοί! Και είμαστε ακόμα στην αρχή! […]Για την καλοδουλεμένη τους μηχανή εμείς είμαστε τα γρανάζια που τους αποφέρουν τα κέρδη. […]Αν σπάσουμε εμείς δεν θα αφήσουν τίποτα όρθιο! Αν εδώ σπάσουν τα μούτρα τους τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Δε θα δουλεύουν αυτοί, για ψίχουλα στα εργοστάσια. Αυτοί πληρώνονται καλά για τη βρώμικη δουλειά τους. […]Δεν κατεβήκαμε σε τέτοιο σκληρό αγώνα για να περάσουμε την ώρα μας! Για να τα διπλώσουμε στις δυσκολίες και τις απειλές. Υπερασπιζόμαστε τη ζωή μας και το ψωμί των παιδιών μας. […]Ήρθε η ώρα ο αγώνας σαν φωτιά να ανάψει στα εργοστάσια. Τώρα η συμμετοχή σας στον αγώνα δεν είναι ζήτημα αλληλεγγύης είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για όλη την εργατική τάξη. Παραμερίστε τους ανθρώπους των βιομηχάνων, μην τους φοβάστε, είναι ανίσχυροι όταν οι εργάτες πάρουν απόφαση. Κάντε γενική συνέλευση, ελάτε σε επαφή μαζί μας, αποφασίστε απεργία. Είναι η ώρα οι βιομήχανοι να πάρουν ένα καθαρό μήνυμα που μόνο ο αγώνας των εργατών στα εργοστάσια μπορεί να δώσει. […]Κύριοι βιομήχανοι, είστε βαθιά νυχτωμένοι. Την τελευταία μας λέξη δεν την είπαμε ακόμα! Είμαστε μια γροθιά. Έτοιμοι, για την πιο σκληρή ταξική αναμέτρηση!”

 Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο δίκαιο αγώνα των εργαζομένων της Ελληνικής Χαλυβουργίας και σε κάθε δίκαιο αγώνα των εργαζομένων ενάντια στην εκμετάλλευση τους από τα αφεντικά. Αντιλαμβανόμαστε ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι μη έχοντας άλλους οικονομικούς πόρους αδυνατούν να συνεχίσουν την απεργία τους χωρίς την έμπρακτη στήριξη όλων μας. Έφτασε η ώρα η αλληλεγγύη μας να γίνει πράξη!

Αριθμός λογαριασμού για την οικονομική ενίσχυση των απεργών:

200/623301-52 στην Εθνική (Δικαιούχος λογαριασμού: Δημήτρης Λιάκος, ταμίας του Σωματείου Εργαζομένων της Ελληνικής Χαλυβουργίας).

Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι ΤΕΙ Σερρών

ΕΚΔΗΛΩΣΗ
-Βιβλιοπαρουσίαση “Τρέξε, Άνθρωπε, Τρέξε” του Xose Tarrio Gonzales σε μετάφραση Δημήτρη Κουφοντίνα

-Προβολή “Fugarse del Infierno” ντοκυμαντέρ για τη ζωή του Xose Tarrio Gonzales

-Παρουσίαση του ταμείου αλληλεγγύης και οικονομικής υποστήριξης φυλακισμένων αγωνιστών

Κυριακή 18/12 στις 18.00
στον 1ο όροφο της ΚΕΚΑΣ (Πρωην ΔΕΠΚΑ – Εθν. Αντιστάσεως 34)

Σήμερα, γύρω στις 7 το απόγευμα, συγκεντρωθήκαμε έξω από τις φυλακές νιγρίτας σερρών περίπου 100 αλληλλέγγυοι.  Παραμείναμε εκεί για μία ώρα και κάτι ενώ φωνάχτηκαν συνθήματα, στήθηκε μικροφωνική και πετάχτηκαν βεγγαλικά και κροτίδες. Σκοπός μας να δώσουμε λίγη δύναμη στον σύντροφο Ράμι Συριανό, που βρίσκεται εκεί στα κελιά της απομόνωσης και ένα ηχηρό μήνυμα στην εκεί σωφρονιστική υπηρεσία.

το κείμενο που διαβαζόταν από το μικρόφωνο:

“Την Παρασκευή 11/11, έγινε μεταγωγή του συντρόφου Ράμι Συριανού από τις φυλακές Ιωαννίνων όπου κρατούνταν από τη σύλληψη του, στις φυλακές Διαβατών. Κατά την είσοδο του εκεί αρνήθηκε να περάσει από την εξευτελιστική διαδικασία του ενδοσωματικού ελέγχου, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να του επιβληθεί πειθαρχική ποινή δέκα ημερών στην απομόνωση και πειθαρχική μεταγωγή.
Με αφορμή αυτό το γεγονός, την τετάρτη 16/11, συγκεντρώθηκαμε έξω από τις φυλακές διαβατών, αλληλέγγυος κόσμος για μια ώρα περίπου. Την επόμενη κιόλας το πρωί, ο σύντροφος μας, μετήχθη εδώ, στις φυλακές νιγρίτας-σερρών.
Κατά την είσοδό του και εδώ, του ζητήθηκε να βγάλει τα ρούχα και τα εσώρουχά του,  κάτι που ο ίδιος αρνήθηκε για μια ακόμη φορά.
Την επόμενη περνάει ξανά από εισαγγελέα για να του επιβληθεί και πάλι δεκαήμερη παραμονή στην απομόνωση, όπου και οδηγήθηκε με το πέρας της διαδικασίας. Εκεί μετά από λίγα λεπτά, τον επισκέφτηκαν ο αρχιφύλακας των φυλακών νιγρίτας με ακόμη δύο από τα τσιράκια του, οι οποίοι αρχικά προσπαθούν να τον πείσουν λεκτικά να ξεγυμνωθεί μπροστά τους και αφού κατάλαβαν ότι οι προσπάθειές τους είναι άκαρπες, άρχισαν να τον τραβολογούν μέχρι που του έβγαλαν και το εσώρουχο.
Με αυτές τους τις ελεεινές τακτικές, ο αρχιφύλακας των φυλακών νιγρίτας, των φυλακών δομοκού και οποιασδήποτε άλλης φυλακής, επιχειρούν με αγωνία να πείσουν για το δήθεν αναπόφευκτο της υπακοής στα βίτσια τους και της υποταγής στη συνθήκη του εγκλεισμού και της απομόνωσης.
Ας το βάλουν στο μυαλό τους  καλά, πως όποιο μέσο και να χρησιμοποιούν, θα προσκρούουν πάντα πάνω στο τείχος της αξιοπρέπειας των αγωνιστών.
Ας ενωθεί λοιπόν αυτό με τη δυναμική αλληλεγγύη των εκτός των τείχών αγωνιστών και ας γίνει η αποφασιστική μάχη για το γκρέμισμα κάθε φυλακής.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

«Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα»

Εξέγερση είναι η απάντηση του λαού στη συνεχή καταπίεση. Είναι εκείνες οι στιγμές, που ο λαός αφήνει την θέση του παρατηρητή και αντιδρά στον εκάστοτε καταπιεστή. Παίρνει ενεργά θέση στις εξελίξεις , είτε αυτές είναι κοινωνικές είτε πολιτικές και μάχεται για τα δικαιώματά του.
Απτό παράδειγμα είναι αυτή του Νοέμβρη του ’73. Νέοι φοιτητές και εργαζόμενοι έδωσαν μάχη και με τον αγώνα τους ανέτρεψαν τη χούντα των συνταγματαρχών, που για 7 χρόνια είχαν επιβάλει στρατιωτικό νόμο, είχαν καταπατήσει στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες και η καθημερινότητα είχε μετατραπεί σε διαρκή εγκλεισμό.

38 χρόνια πέρασαν από τότε κι όμως η κατάσταση σήμερα δεν απέχει πάρα πολύ.

Μπορεί σήμερα να έχουμε κάποιες συνταγματικές “ελευθερίες”, διότι το τότε καθεστώς ήταν ολοκληρωτικό, αλλά αντίθετα στις μέρες μας όλη η καταπιεσμένη ανθρωπότητα παγκοσμίως παρακολουθείται μέσω καμερών και άλλων συστημάτων παρακολούθησης, έτσι ώστε να ελέγχεται πιο εύκολα από τους εξουσιαστές της. Παρ’όλα αυτά βλέπουμε εργατικά δικαιώματα και κεκτημένα να τινάζονται στον αέρα την ώρα που η εργατική τάξη δέχεται επίθεση με μαζικές απολύσεις, μείωση μισθών και συντάξεων, ανεργία, ελαστικές συμβάσεις εργασίας και έκτακτες εισφορές. Άμεσο επακόλουθο, η μετατροπή της ζωής μας σε διαρκή αγώνα επιβίωσης, καθώς βασικά αγαθά όπως ρεύμα, νερό και θέρμανση γίνονται όλο και πιο δύσκολο να αποπληρωθούν.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι μόνο αποτέλεσμα μιας κακής πολιτικής της αστικής δημοκρατίας, αλλά κυρίως η ίδια η ουσία του καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο βρίσκεται σε ένα επαναλαμβανόμενο βρόγχο οικονομικών κρίσεων, που έχουν άμεσο αντίκτυπο στις κοινωνικο-πολιτικές εξελίξεις της κάθε χώρας.

Όχι κύριοι, δεν δημιούργησε ο λαός την κρίση…

Έτσι θέλησαν να περάσουν στον κόσμο το αίσθημα της ευθύνης και της ανοχής. Ο ίδιος όμως ο καπιταλισμός είναι που βασίζεται στον ακατάπαυστο ανταγωνισμό μεταξύ των μελών, που απαρτίζουν την κοινωνία. Αυτός ο ανταγωνισμός δηλαδή, και η αμείωτη επιθυμία των κεφαλαιοκρατών για αύξηση του κέρδους τους, διαχώρισε τον κόσμο σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους με την άνιση κατανομή του πλούτου.
Το τραπεζο-οικονομικό σύστημα που αναπτύχθηκε, άρπαξε την ευκαιρία, που του δόθηκε μέσω διαφόρων παραθύρων της πολιτικής των ισχυρών κρατών, αναπτύχθηκε και έφτασε σε σημείο να ελέγχει και να καθορίζει την ρευστότητα, τη διάθεση και την αγοραστική δύναμη του χρήματος. Μέσω των δανείων, που διαφημίστηκαν ως λύτρωση και λύση για μία πιο άνετη ζωή, με υποσχέσεις και ευκαιρίες, διακινούν και παράγουν ένα εικονικό χρήμα, που στην ουσία δεν υπάρχει, καθώς και μέσω καταθέσεων εκδίδουν δάνεια τα οποία υπό τη μορφή χρέους απαιτούνται από τους δανειολήπτες. Έτσι ζητούν χρήματα, που ποτέ δεν είχαν στα ταμεία τους και μετατρέπουν ατομικά χρέη σε κεφάλαιο.
Το ελληνικό κράτος έπεσε πολύ εύκολα σε αυτή την καλοστημένη παγίδα. Όντας  ένα αδύναμο καπιταλιστικό κράτος, χωρίς να έχει ιδιαίτερα ισχυρές βάσεις, όπως βαριά βιομηχανία ή φυσικούς πόρους, μπλέχτηκε πολύ εύκολα στα πλοκάμια της επιχειρησιακής μανίας και του χρηματιστηρίου, χειραγωγούμενο από τις διεθνείς επιλογές και στόχους των ξένων “μεγάλων δυνάμεων” και της Ε.Ε.
Έτσι πολιτικοί (με μίζες και πληθώρα σκανδάλων), εκκλησία, τράπεζες, χρηματιστήρια και μεγαλοεταιρείες, αφού ρούφηξαν σαν βδέλλες το δημόσιο χρήμα, προξένησαν και παρουσίασαν με την καλή βοήθεια των Μ.Μ.Ε, ένα τεράστιο έλλειμμα και τώρα καλούν τον λαό να πληρώσει το χρέος. Σαν απομηχανής θεός έρχεται να δώσει την λύση το ΔΝΤ, που ωθεί την χώρα ξανά σε έναν λαβύρινθο δανεισμών με μόνη διέξοδο το πλήρες ξεπούλημα του κράτους και με μια σειρά σκληρών αντιλαϊκών μέτρων, όπως αυτά που περιλαμβάνονταν στο μνημόνιο και στο μεσοπρόθεσμο με αποτελέσματα όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω. Κύριος στόχος αποδεικνύεται η προστασία των τραπεζών και γενικότερα των οικονομικά ισχυρών τάξεων εις βάρος των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων.

Ο λαός έδειξε όμως την δύναμή του. Αντιστάθηκε, πάλεψε και συνεχίζει καθημερινά.
Μαζικότατες πορείες, απεργίες, καταλήψεις σε εφορίες, υπουργία και άλλα δημόσια κτήρια είναι κάποιες από τις κινήσεις, που γίνονται πανελλαδικά και δείχνουν την αντίδραση της κοινωνίας απέναντι στους εκμεταλλευτές και κερδοσκόπους. Στις 19 Οκτωβρίου είδαμε την μαζικότερη απεργιακή κινητοποίηση μετά την μεταπολίτευση με παραπάνω από 1,5 εκατομμύριο πολίτες σε όλη τη χώρα να κατεβαίνει στο δρόμο και να δείχνει την αγανάκτηση του απέναντι στην αντιλαϊκή νεοφιλελεύθερη πολιτική, που άσκησε το μέχρι πρότινος κυβερνόν κόμμα. Οι αγώνες μας δεν αποδείχθηκαν μάταιοι. Σε λιγότερο από ένα μήνα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έπεσε.
Η τρόικα και το ΔΝΤ ένιωσαν πραγματικά ότι απειλούνται, γι’ αυτό και επέλεξαν να παίξουν ένα ακόμη χαρτί. Τον σωτήρα και καλοθελητή, όπως τον παρουσιάζουν τα ΜΜΕ, Λ.Παπαδήμο  ως πρωθυπουργό στην ¨κυβέρνηση εθνικής ενότητας¨. Πρόκειται για εκπρόσωπο του διεθνούς τραπεζικού και πολυεθνικού κεφαλαίου, που έρχεται με τρόπο ανάλογο με αυτόν με τον οποίο τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα έφεραν στην εξουσία τον Μεταξά τη δεκαετία του ’30. Σαν να μην έφτανε αυτό όμως βλέπουμε και την συμμέτοχή σε υπουργικές θέσεις στοχαστών του εθνικισμού και της ακροδεξιάς.

Και οι δικές σας μέρες είναι μετρημένες.

Ήρθε η ώρα λοιπόν
Απέναντι σε αυτή την ταξική επίθεση, τα διλήμματα – χρεοκοπία ή σωτηρία μέσα από το μηχανισμό στήριξης – στάση πληρωμών ή διαπραγμάτευση του χρέους –  ευρώ ή δραχμή – εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή εκτός – αλλάζουμε ή βουλιάζουμε – δεν ήταν και δεν είναι ποτέ επιλογή μας. Πρόκειται για επίπλαστα διλήμματα, που μας εγκλωβίζουν στο παρόν του κεφαλαίου και των αναγκών του. Πρόκειται για τον Καπιταλισμό.   Ο καπιταλισμός δεν μεταρρυθμίζεται, δεν καταρρέει αλλά ανατρέπεται. Για το λόγο αυτό επιλέγουμε την εξέγερση και την σύγκρουση ενάντια στο κράτος και στο κεφάλαιο και συγχρόνως οργανώνουμε τις ανάγκες  μας συνδιαμορφώνοντας μέσα από αυτο-οργανωμένες συνελεύσεις (σωματεία βάσης, λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών), οριζόντια και αντι-ιεραρχικά.

ΑΓΡΙΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ – ΠΟΡΕΙΕΣ – ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ –  ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ  – ΣΑΜΠΟΤΑΖ

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΡΑ

>