>

Αν η καταστολή είναι το πρώτο όπλο που ιστορικά χρησιμοποιούσαν οι εκμεταλλευτές για να φιμώσουν τα ανατρεπτικά κινήματα, το αμέσως επόμενο είναι αυτό της τρομοκρατίας. Η τρομοκρατία στη σύγχρονη κοινωνία έχει πλέον συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ∙ παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τα τηλεοπτικά πάνελ, όπου τα διάφορα τηλεοπτικά τσιράκια φροντίζουν να διαστρεβλώνουν και να παραποιούν γεγονότα, πλασάροντάς τα σε όλους μας, έτσι όπως θα βόλευε όλους αυτούς που επιμένουν να ξεζουμίζουν τις ζωές μας. Η προσπάθεια τους είναι δεδομένη. Παρουσιάζουν τα ανατρεπτικά κινήματα στην κοινωνία σαν εχθρούς αυτής, ενώ τους πραγματικούς υπαίτιους της εξαθλίωσής της ως σύμμαχους.
Κάτι τέτοιο πραγματοποιήθηκε εξόφθαλμα στα γεγονότα της 5ης Μάη, πού έλαβαν τόπο στην Αθήνα, γεγονότα τα οποία άγγιξαν τα όρια μιας εξέγερσης, όπως αυτής του Δεκέμβρη του 2008. Μέσα από τους ατελείωτους ανθρώπινους χείμαρρους, όπου χιλιάδες οργισμένου κόσμου κατέκλισαν τους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι για τις ολοένα και καταπιεστικότερες συνθήκες επιβίωσης (μέσα σε όλο το φάσμα της μεταπολιτευτικής ιστορίας) , οι δημοσιογράφοι απέδειξαν για ακόμη μια φορά το πόσο κίτρινοι και ελεεινοί είναι. Την ίδια στιγμή που οι συγκρούσεις είχαν ανάψει για τα καλά σε όλο το κέντρο της Αθήνας, τα τσιράκια της εξουσίας έκαναν λόγο για οργανωμένο σχέδιο σύγκρουσης αντιεξουσιαστών σε πολλά μέτωπα με αποκορύφωμα την προσπάθεια κατάληψης της Βουλής. Κι όμως, η δύναμη της εικόνας υπερνικάει τα ψεύτικα λόγια των δημιοσιοκάφρων.
Είναι φανερό ότι στις συγκρούσεις συμμετείχε μία τεράστια μάζα ανθρώπων απαρτιζόμενη από διάφορα μπλόκα, όλων των αποχρώσεων και πολιτικών αντιλήψεων, έχοντας εμφανή τα διακριτικά όλων των πολιτικών φορέων. Η αποφασιστικότητα του κόσμου δεν πτοήθηκε μιας και άνθρωποι όλων των ηλικιών ωθούμενοι από την ανέχεια και την αγανάκτηση ήρθαν αντιμέτωποι με τις κατασταλτικές δυνάμεις παρά την εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν έπρεπε να ακουστεί γι’ αυτό και “θάφτηκε”, ακόμα και από τους εκπροσώπους των κομμάτων, οι οποίοι βλέποντας την χρεοκοπία του πολιτικού τους συστήματος πάσχισαν με όλα τα μέσα να χαλιναγωγήσουν τα πλέον απείθαρχα πλήθη.
Μέσα σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί το τραγικό συμβάν του θανάτου των 3 εργαζομένων στην φλεγόμενη τράπεζα. Φυσικά και για όλους εμάς τους αναρχικούς-αντιεξουσιαστές, η ανθρώπινη ζωή είναι μια από τις μεγαλύτερες αξίες που τόσα χρόνια υπερασπιζόμαστε απέναντι στους τόσους και τόσους θανάτους, που τα αφεντικά προκαλούν. Είτε μιλάμε για τα ατελείωτα εργατικά ατυχήματα, είτε για τις τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις από τα χέρια μπάτσων, είτε για θανάτους προσφύγων στα σύνορα, είτε, είτε, είτε, …
Η υποκρισία των πολιτικών ξεπερνά κάθε προηγούμενο, καθώς μέσα από τους δακρύβρεχτους λόγους εντός του κοινοβουλίου κρυβόταν η προκλητική καπηλεία του θανάτου των 3 εργαζομένων σε μία προσπάθεια καταστολής του αισθήματος της κοινωνικής οργής, το οποίο τους απείλησε περισσότερο από ποτέ. Δεν είναι οι αγωνιζόμενοι αυτοί οι οποίοι αγνοούν ή δεν σέβονται το υπέρτατο δικαίωμα, όχι απλά της ζωής αλλά και της επιβίωσης του κάθε ανθρώπου, αλλά οι εξουσιαστές, οι οποίοι μπροστά στην κερδοφορία τους δεν διακατέχονται από κανέναν ηθικό φραγμό.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τις ακριβείς συνθήκες εμπρησμού της εν λόγω τράπεζας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι άνθρωποι που βρήκαν φρικτό θάνατο μέσα στον φλεγόμενο ναό του χρήματος, δεν σήμαιναν ούτε σημαίνουν τίποτα για τους κεφαλαιοκράτες-τραπεζίτες. Το κάθαρμα Βγενόπουλος και το συνάφι του χωρίς να διακινδυνεύσει τη σωματική του ακεραιότητα και χωρίς να μπορεί να εγγυηθεί αυτή των εργαζομένων του, τους κράτησε εκβιαστικά κλειδωμένους με την απειλή της απόλυσης, όπως οι ίδιοι καταγγέλλουν, παρόλο που ήταν μέρα γενικής απεργίας. Η τράπεζα κρατήθηκε τυπικά κλειστή έτσι ώστε να αποτραπεί η παρέμβαση των συνδικαλιστών στον συγκεκριμένο εργασιακό χώρο. Όλα αυτά παρότι γνώριζε τις έκρυθμες κοινωνικές συνθήκες, το δρομολόγιο της πορείας και την ενδεχόμενη επίθεση από μέρους των διαδηλωτών. Αυτός είναι ο πραγματικός υπεύθυνος, πράγμα το οποίο αποκρύφτηκε ακόμα και 24ωρα μετά το τραγικό συμβάν.
Σαν όλα αυτά να μην είναι αρκετά ακολούθησε ο αποκλεισμός ολόκληρου του κέντρου της Αθήνας. Στη συνέχεια σημειώθηκαν εκατοντάδες προσαγωγές και δεκάδες συλλήψεις ενώ οι τραμπούκοι πραίτορες δεν δίστασαν να εισβάλουν σε σπίτια συναγωνιστών. Με πρόφαση τη σύλληψη των υπαίτιων για τον εμπρησμό της Marfin, εφόρμησαν σε κοινωνικούς χώρους αντίστασης, όπως στην αναρχική κατάληψη Ζαΐμη, προτάσσοντας τα όπλα, αλλά και στο Στέκι Μεταναστών όπου προέβησαν σε εκτεταμένες ζημιές.
Δεν είμαστε σε καμιά περίπτωση γνώστες του ποιος επιχείρησε τον εν λόγω εμπρησμό, αλλά γνωρίζουμε πως κανένας σύντροφος ή συναγωνιστής, από οποιονδήποτε πολιτικό χώρο, δεν θα επιχειρούσε κάτι τέτοιο, γνωρίζοντας ότι απειλούνται ανθρώπινες ζωές, ενώ αν προχώρησαν στον εμπρησμό γνωρίζοντας τον κίνδυνο για τους εργαζόμενους, λειτούργησαν καλύτερα από παρακρατικούς για λογαριασμό των αφεντικών, πράγμα το οποίο είναι ενάντια στα πολιτικά και ηθικά πιστεύω μας που τόσα χρόνια υπερασπιζόμαστε στο δρόμο μέσα από όλες μας τις ενέργειες. Δεν προσπαθούμε να πείσουμε κανέναν για την ειλικρίνεια των λεγόμενών μας, μιας και οι πράξεις μας μιλούν από μόνες τους και η κοινωνία είναι ικανή να καταλάβει την πραγματικότητα, πέρα από τις αθλιότητες και αλητείες των δημοσιογράφων.
Ας θεωρήσουμε, τέλος, τους 3 αυτούς αδικοχαμένους συνανθρώπους μας, σαν κάποια ακόμα θύματα που έρχονται να προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα, αυτά του κοινωνικού πολέμου.

Οι Αναρχικοί
Σέρρες