>Στις 11 Φεβρουαριου πραγματοποιηθηκε το απογευμα, μικροφωνικη παρεμβαση στο κεντρο της πολης των Σερρων, στα πλαισια της Πανελλαδικής-Πανευρωπαϊκής ημέρας αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας.

>

Σήμερα ημέρα Σάββατο 29 Ιανουαρίου αναρτήσαμε πανό,τις μεσημεριανές ώρες,σε κεντρικό σημείο της πόλης (Πλατεία Ελευθερίας), για να δείξουμε την αλληλεγγύη μας, στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας και στον δίκαιο αγώνα τους

>

Την ημέρα της γενικής απεργίας υπήρχε κάλεσμα ανεξάρτητο από τη κηδεία της ΓΣΕΕ, στη πλατεία Κρονίου, από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι και τον Αγωνιστικό Συντονισμό Εργαζομένων. Μετά από μικροφωνική που διήρκησε 2 ώρες και το αντίστοιχο μοίρασμα κειμένων σε περαστικούς και καταστήματα, ακολούθησε πορεία προς τη προσυγκέντρωση της ΓΣΕΕ, όπου έγινε παρέμβαση στις ομιλίες των εργατοπατέρων. Όταν ξεκίνησε και η πορεία της ΓΣΕΕ κόσμος από τους συγκεντρωμένους ακολούθησε το ανεξάρτητο μπλοκ, απομονώνοντας τους ΓΣΕΕδες που μπήκαν στη κεφαλή της πορείας. Λόγω της μεγαλύτερης των προσδοκιών συμμετοχής στο ανεξάρτητο μπλοκ (150 άτομα) ακολουθήθηκε μεγαλύτερη διαδρομή από το σύνηθες, και φωνάχτηκαν αντικαθεστωτικά συνθήματα από το σύνολο του κόσμου.

Υ.Γ: Ενώ το μεγαλύτερο μέρος της πορείας έκραξε τους νεκρολάγνους της ΓΣΕΕ, αυτοί δεν πτοήθηκαν και θέλησαν να κάνουν έναν τυπικό περίπατο 300 μέτρων. Μόλις σταμάτησαν, το ανεξάρτητο μπλοκ συνέχισε με το σύνολο του κόσμου, κράζοντας τους επαγγελματίες του συνδικαλισμού…

>Δύο χρόνια πέρασαν από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και της εξέγερσης του Δεκέμβρη.Δεν επιδιώκουμε να μετατρέψουμε την ημέρα αυτή σε μία ακόμη απονευρωμένη επέτειο αλλά σε μία ημέρα μνήμης ενάντια στην κρατική λήθη.Για τον λόγο αυτό πραγματοποιούμε μικροφωνική-συγκέντρωση στην Πλ.Ελευθερίας το μεσημέρι της Δευτέρας στις 12 μ.μ ενώ το απόγευμα θα λάβει μέρος προβολή-συζήτηση εντός του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού (Υπόγειο ΣΤΕΦ) στις 6 μ.μ.
Καλούμε όλους ανεξαρτήτου ηλικίας να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν κόντρα και σε πείσμα των δύσκολων αυτών καιρών.

>Σήμερα 4-12 συμμετέχοντας και εμείς στην ημέρα πανελλαδικής δράσης για τον σύντροφο Γ.Δημητράκη, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση τις απογευματινές ώρες σε κεντρικό σημείο της πόλης (πλ.Ελευθερίας) όπου και αναρτήθηκε πανό.
Στη συνέχεια πετάχτηκαν τρικάκια εκτός απ’ την πλατεία και σε άλλες κεντρικές τοποθεσίες (Μεραρχίας,κάτω πεζόδρομος).

>

Οι δραστηριότητες θα πραγματοποιηθούν στο υπόγειο της ΣΤΕΦ, όπως αναγράφονται και στην αφίσα.

>

ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟΥ ΧΘΕΣ

ΝΑ ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Οι εξεγέρσεις του χθες και του σήμερα είναι αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα μέσα στην ιστορική και κοινωνική εξέλιξη, τα οποία είναι ικανά να επιφέρουν καθοριστικές αλλαγές στην κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα. Πάγια είναι η πολιτική της εξουσίας, η οποία φοβούμενη τις συνέπειες για την ίδια προσπαθεί να βάλει ταφόπλακα και ταυτόχρονα να τις οικειοποιηθεί, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα γεγονότα της 17 Νοέμβρη. Οι εξεγέρσεις αλλά και οι αγώνες των νέων και των εργαζομένων δεν αποτελούν απονευρωμένες επετείους, αλλά ολομέτωπο αγώνα για την κατάκτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που στερούνται. Δικαιώματα που σήμερα δέχονται και πάλι σφοδρή επίθεση από ντόπιους και ξένους εξουσιαστές. Η κοινωνία μουδιασμένη και καθηλωμένη σε ρόλο δέκτη, υπομένει τις συνέπειες των πολιτικών της επιλογών χωρίς δικαίωμα αντίδρασης, είτε στοιχειώδους συμμετοχής στη λήψη των αποφάσεων. Απογυμνωμένη και αφημένη στο έλεός της, χωρίς κανενός είδους θεσμικής θωράκισης, προδομένη από κάθε λογής προστάτες όπως συνδικαλιστές-εργατοπατέρες, γίνεται έρμαιο της ακόρεστης επιθυμίας των αφεντικών για κέρδος.

Η νέα πραγματικότητα του εργασιακού μεσαίωνα επιβάλλει την όλο και συνεχόμενη μείωση των μισθών σε αντίθεση με ένα κόστος ζωής που αυξάνεται υπέρμετρα. H ανισότητα ανάμεσα σε εργαζόμενους και εργοδότες διογκώνεται, δίνοντας λαβή στους δεύτερους να καταργούν κάθε είδους συλλογική σύμβαση, να “κόβουν και να ράβουν” στα μέτρα τους το νέο και ευέλικτο εργατικό δυναμικό, με αυξημένα ωράρια εργασίας, με απλήρωτες υπερωρίες και απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις όταν το επιθυμούν. Φυσικό επακόλουθο όλων αυτών είναι η καλπάζουσα αύξηση της ανεργίας και της εργατικής ανασφάλειας. Ακόμα και το τελευταίο δείγμα αξιοπρέπειας ξεφτιλίζεται, από τη στιγμή που ο εργαζόμενος καταδικάζεται στη δουλειά μέχρι τα γεράματα, ενώ όταν σταματήσει να είναι παραγωγικός ανταμείβεται με σύνταξη πείνας. Ενώ ο σκοπός δημιουργίας των κρατικών υπηρεσιών αποτελούσε την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και η διαχείριση των εσόδων τους είχε ως μοναδικό στόχο την οικονομική αυτοσυντήρησή τους, πλέον παρουσιάζονται σαν αποτυχημένες επιχειρήσεις κερδοσκοπικού χαρακτήρα, υποβαθμίζονται και τελικά ιδιωτικοποιούνται. Όλο αυτό το μωσαϊκό συνθέτει το σημερινό κοινωνικό κανιβαλισμό από τον οποίο για να ξεφύγουμε η κοινωνική αλληλεγγύη θα έπρεπε να αποτελεί μονόδρομο.

Παρόλο που τα αντιλαϊκά μέτρα στη Γαλλία δεν είναι τόσο αυταρχικά σε σχέση με την ελληνική πραγματικότητα, ο γαλλικός λαός όντας δραστήριος ακολουθεί με άγριες απεργίες και καταλήψεις τους πρώτους απεργούς, υπερασπίζοντας έτσι τα ανθρώπινα δικαιώματά του, χτίζοντας γέφυρες αλληλεγγύης για τη συνέχιση των αγώνων. Αντίθετα, για την εσωστρέφεια του κινήματος στη Ελλάδα ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό η ξεπουλημένη ηγεσία της Γ.Σ.Ε.Ε., καθώς η απουσία των εργαζομένων απ’ τους δρόμους είναι ξεκάθαρα δική της ευθύνη. Ένας ακόμη κατασταλτικός παράγοντας για το κίνημα είναι τα Μ.Μ.Ε., τα οποία φροντίζουν να εναντιώνουν το κοινωνικό σύνολο στους απεργούς, διαμορφώνοντας έτσι ανταγωνιστικές συνειδήσεις μεταξύ των καταπιεσμένων. Έχοντας πάρει θέση οι εντολοδόχοι των αφεντικών αποτρέπουν τον κόσμο απ’ το να συμμετέχει σε δυναμικές κινητοποιήσεις, καλλιεργώντας την ηττοπάθεια και την απαισιοδοξία.

Εμείς οι ίδιοι είμαστε αυτοί που μπορούμε να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπειά μας, καθώς δικά μας είναι τα δικαιώματα που χάνονται και δικές μας είναι οι ζωές που θυσιάζονται στο βωμό της κερδοφορίας. Να επαναπροσδιορίσουμε τη θέση μας και να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα, ορίζοντας εμείς τους όρους της επίθεσης. Θέτοντας τον εαυτό μας σε αυτοοργανωμένες συνελεύσεις στους εργασιακούς χώρους, στις γειτονιές μας και όπου αλλού οι επιθυμίες μας το ορίζουν, αποτρέπουμε τα σχέδια των αφεντικών και δημιουργούμε εστίες αντίστασης μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση.

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ – ΑΓΡΙΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

>Σήμερα 4 Νοεμβρίου πραγματοποιήσαμε διπλή παρέμβαση αντιεκλογικού χαρακτήρα ενάντια στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές. Αναλυτικότερα το μεσημέρι στις δώδεκα ξεκίνησε μικροφωνική αντιπληροφόρησης εντός του ΤΕΙ, καθώς και μοίρασμα φυλλαδίου μέσα στο οποίοι γίνεται και αναφορά, εκτός των άλλων , στην κοινωνική απάθεια η οποία είναι έντονα αισθητή τους τελευταίους μήνες. Το απόγευμα , σε ίδιο μοτίβο πραγματοποιήθηκε και πάλι παρέμβαση σε κεντρικό σημείο της πόλης (πεζόδρομος) , με μικροφωνική και μοίρασμα κειμένου καθώς και ανάρτηση 2 πανό σε εξίσου κεντρικά σημεία . Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν αρκετά θετικές καθώς η δυσαρέσκιά είναι φανερή για το πολιτικό σύστημα και τις επιλογές του.

>

Αν η καταστολή είναι το πρώτο όπλο που ιστορικά χρησιμοποιούσαν οι εκμεταλλευτές για να φιμώσουν τα ανατρεπτικά κινήματα, το αμέσως επόμενο είναι αυτό της τρομοκρατίας. Η τρομοκρατία στη σύγχρονη κοινωνία έχει πλέον συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ∙ παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τα τηλεοπτικά πάνελ, όπου τα διάφορα τηλεοπτικά τσιράκια φροντίζουν να διαστρεβλώνουν και να παραποιούν γεγονότα, πλασάροντάς τα σε όλους μας, έτσι όπως θα βόλευε όλους αυτούς που επιμένουν να ξεζουμίζουν τις ζωές μας. Η προσπάθεια τους είναι δεδομένη. Παρουσιάζουν τα ανατρεπτικά κινήματα στην κοινωνία σαν εχθρούς αυτής, ενώ τους πραγματικούς υπαίτιους της εξαθλίωσής της ως σύμμαχους.
Κάτι τέτοιο πραγματοποιήθηκε εξόφθαλμα στα γεγονότα της 5ης Μάη, πού έλαβαν τόπο στην Αθήνα, γεγονότα τα οποία άγγιξαν τα όρια μιας εξέγερσης, όπως αυτής του Δεκέμβρη του 2008. Μέσα από τους ατελείωτους ανθρώπινους χείμαρρους, όπου χιλιάδες οργισμένου κόσμου κατέκλισαν τους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι για τις ολοένα και καταπιεστικότερες συνθήκες επιβίωσης (μέσα σε όλο το φάσμα της μεταπολιτευτικής ιστορίας) , οι δημοσιογράφοι απέδειξαν για ακόμη μια φορά το πόσο κίτρινοι και ελεεινοί είναι. Την ίδια στιγμή που οι συγκρούσεις είχαν ανάψει για τα καλά σε όλο το κέντρο της Αθήνας, τα τσιράκια της εξουσίας έκαναν λόγο για οργανωμένο σχέδιο σύγκρουσης αντιεξουσιαστών σε πολλά μέτωπα με αποκορύφωμα την προσπάθεια κατάληψης της Βουλής. Κι όμως, η δύναμη της εικόνας υπερνικάει τα ψεύτικα λόγια των δημιοσιοκάφρων.
Είναι φανερό ότι στις συγκρούσεις συμμετείχε μία τεράστια μάζα ανθρώπων απαρτιζόμενη από διάφορα μπλόκα, όλων των αποχρώσεων και πολιτικών αντιλήψεων, έχοντας εμφανή τα διακριτικά όλων των πολιτικών φορέων. Η αποφασιστικότητα του κόσμου δεν πτοήθηκε μιας και άνθρωποι όλων των ηλικιών ωθούμενοι από την ανέχεια και την αγανάκτηση ήρθαν αντιμέτωποι με τις κατασταλτικές δυνάμεις παρά την εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν έπρεπε να ακουστεί γι’ αυτό και “θάφτηκε”, ακόμα και από τους εκπροσώπους των κομμάτων, οι οποίοι βλέποντας την χρεοκοπία του πολιτικού τους συστήματος πάσχισαν με όλα τα μέσα να χαλιναγωγήσουν τα πλέον απείθαρχα πλήθη.
Μέσα σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί το τραγικό συμβάν του θανάτου των 3 εργαζομένων στην φλεγόμενη τράπεζα. Φυσικά και για όλους εμάς τους αναρχικούς-αντιεξουσιαστές, η ανθρώπινη ζωή είναι μια από τις μεγαλύτερες αξίες που τόσα χρόνια υπερασπιζόμαστε απέναντι στους τόσους και τόσους θανάτους, που τα αφεντικά προκαλούν. Είτε μιλάμε για τα ατελείωτα εργατικά ατυχήματα, είτε για τις τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις από τα χέρια μπάτσων, είτε για θανάτους προσφύγων στα σύνορα, είτε, είτε, είτε, …
Η υποκρισία των πολιτικών ξεπερνά κάθε προηγούμενο, καθώς μέσα από τους δακρύβρεχτους λόγους εντός του κοινοβουλίου κρυβόταν η προκλητική καπηλεία του θανάτου των 3 εργαζομένων σε μία προσπάθεια καταστολής του αισθήματος της κοινωνικής οργής, το οποίο τους απείλησε περισσότερο από ποτέ. Δεν είναι οι αγωνιζόμενοι αυτοί οι οποίοι αγνοούν ή δεν σέβονται το υπέρτατο δικαίωμα, όχι απλά της ζωής αλλά και της επιβίωσης του κάθε ανθρώπου, αλλά οι εξουσιαστές, οι οποίοι μπροστά στην κερδοφορία τους δεν διακατέχονται από κανέναν ηθικό φραγμό.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τις ακριβείς συνθήκες εμπρησμού της εν λόγω τράπεζας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι άνθρωποι που βρήκαν φρικτό θάνατο μέσα στον φλεγόμενο ναό του χρήματος, δεν σήμαιναν ούτε σημαίνουν τίποτα για τους κεφαλαιοκράτες-τραπεζίτες. Το κάθαρμα Βγενόπουλος και το συνάφι του χωρίς να διακινδυνεύσει τη σωματική του ακεραιότητα και χωρίς να μπορεί να εγγυηθεί αυτή των εργαζομένων του, τους κράτησε εκβιαστικά κλειδωμένους με την απειλή της απόλυσης, όπως οι ίδιοι καταγγέλλουν, παρόλο που ήταν μέρα γενικής απεργίας. Η τράπεζα κρατήθηκε τυπικά κλειστή έτσι ώστε να αποτραπεί η παρέμβαση των συνδικαλιστών στον συγκεκριμένο εργασιακό χώρο. Όλα αυτά παρότι γνώριζε τις έκρυθμες κοινωνικές συνθήκες, το δρομολόγιο της πορείας και την ενδεχόμενη επίθεση από μέρους των διαδηλωτών. Αυτός είναι ο πραγματικός υπεύθυνος, πράγμα το οποίο αποκρύφτηκε ακόμα και 24ωρα μετά το τραγικό συμβάν.
Σαν όλα αυτά να μην είναι αρκετά ακολούθησε ο αποκλεισμός ολόκληρου του κέντρου της Αθήνας. Στη συνέχεια σημειώθηκαν εκατοντάδες προσαγωγές και δεκάδες συλλήψεις ενώ οι τραμπούκοι πραίτορες δεν δίστασαν να εισβάλουν σε σπίτια συναγωνιστών. Με πρόφαση τη σύλληψη των υπαίτιων για τον εμπρησμό της Marfin, εφόρμησαν σε κοινωνικούς χώρους αντίστασης, όπως στην αναρχική κατάληψη Ζαΐμη, προτάσσοντας τα όπλα, αλλά και στο Στέκι Μεταναστών όπου προέβησαν σε εκτεταμένες ζημιές.
Δεν είμαστε σε καμιά περίπτωση γνώστες του ποιος επιχείρησε τον εν λόγω εμπρησμό, αλλά γνωρίζουμε πως κανένας σύντροφος ή συναγωνιστής, από οποιονδήποτε πολιτικό χώρο, δεν θα επιχειρούσε κάτι τέτοιο, γνωρίζοντας ότι απειλούνται ανθρώπινες ζωές, ενώ αν προχώρησαν στον εμπρησμό γνωρίζοντας τον κίνδυνο για τους εργαζόμενους, λειτούργησαν καλύτερα από παρακρατικούς για λογαριασμό των αφεντικών, πράγμα το οποίο είναι ενάντια στα πολιτικά και ηθικά πιστεύω μας που τόσα χρόνια υπερασπιζόμαστε στο δρόμο μέσα από όλες μας τις ενέργειες. Δεν προσπαθούμε να πείσουμε κανέναν για την ειλικρίνεια των λεγόμενών μας, μιας και οι πράξεις μας μιλούν από μόνες τους και η κοινωνία είναι ικανή να καταλάβει την πραγματικότητα, πέρα από τις αθλιότητες και αλητείες των δημοσιογράφων.
Ας θεωρήσουμε, τέλος, τους 3 αυτούς αδικοχαμένους συνανθρώπους μας, σαν κάποια ακόμα θύματα που έρχονται να προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα, αυτά του κοινωνικού πολέμου.

Οι Αναρχικοί
Σέρρες

>

.::Φωτογραφιες απο τη συγκεντρωση εκτος Δικαστικου Μεγαρου: