>την Τρίτη 22 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε σε κεντρικό σημείο του ΤΕΙ μικροφωνική παρέμβαση και μοιράστηκε κείμενο με σκοπό την γνωστοποίηση των απειλών που δέχτηκε το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι απο ομάδα διοικητικών μελών του ΤΕΙ

το κείμενο που μοιράστηκε:

Η ΑΝΟΧΗ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ… Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΟΧΙ

Την Πέμπτη 17/03/2011 κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του αυτοδιαχειριζόμενου καφενείου, δεχθήκαμε «επίσκεψη» διοικητικών μελών του ΤΕΙ (πρόεδρος ΤΕΙ, πρόεδρος ΣΤΕΦ), οι οποίοι με αυταρχικές διαθέσεις, δηλώνοντας επανειλημμένα πως δεν έχουν καμία διάθεση για διάλογο, μας είπαν τα εξής: Με πρόσχημα τις υποτιθέμενες διαμαρτυρίες καθηγητών για το θόρυβο και φοβούμενοι πως το καφενείο επιδρά αρνητικά στο κέρδος του κυλικείου, απαίτησαν την άμεση διακοπή λειτουργίας του. Το εξουσιαστικό παραλήρημα συνεχίστηκε με λεκτικές επιθέσεις ενάντια στον πολιτικό χώρο του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού και στα άτομα που συμμετέχουν και το στηρίζουν. Απαξιώνοντας τις πολιτικές μας πεποιθήσεις με προσβολές, κατηγορώντας μας ως τρομοκράτες, ο μονόλογος κορυφώθηκε με μια χυδαία επίδειξη δύναμης, με τον ισχυρισμό πως όποτε θέλουν, μπορούν να αδειάσουν τον χώρο, μιας και κατά τα λεγόμενά τους, θεωρούν πως το ΤΕΙ είναι τσιφλίκι τους.

Οι άνθρωποι αυτοί που τόσο υποκριτικά περιφέρουν τις απόψεις τους για την διαφύλαξη του ασύλου και την κοινωνική μέριμνα για τους φοιτητές, είναι οι ίδιοι που επικεντρώνονται στις οικονομικές απολαβές από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρο εντός και εκτός ιδρύματος (λέσχη, αστικά, κυλικείο, βιβλιοπωλείο) εις βάρος του καθενός από εμάς. Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από τις δηλώσεις του ίδιου του προέδρου του ΤΕΙ (Νομαρχιακό συμβούλιο, 22/02/2010) όταν σε συζήτηση για το τμήμα Γραφιστικής, αναφέρει πως ο φοιτητής είναι η καλύτερη επένδυση για την πόλη, κοστολογώντας τον καθένα μας ως 600€ μηνιαίως. Το μεγαλείο της ειρωνείας είναι φανερό μιας και ενώ θα έπρεπε τουλάχιστον να προσπαθούν για την μείωση του κόστους ζωής (πχ παραχώρηση εστιών) βλέπουν τον φοιτητή απλά ως “ ζεστό χρήμα ”

Το φαινόμενο αυτό, της απόπειρας καταστολής, στο βωμό του κέρδους, των ελεύθερων ιδεών και χώρων, είναι γενικευμένο και όλο και εντεινόμενο τα τελευταία χρόνια. Παράφωνη νότα στην επιβεβλημένη κανονικότητα είναι οι μικρές μα ουσιαστικές στιγμές ελευθερίας. Από πολιτιστικές εκδηλώσεις όπως θεατρικές παραστάσεις, εκθέσεις φωτογραφίας-ζωγραφικής, συναυλίες και πάρτι, μέχρι πολιτικές εκδηλώσεις, όπως προβολές ταινιών, συζητήσεις και παρεμβάσεις, ο χώρος του ΤΕΙ μπορεί να γίνει ουσιαστικά βιώσιμος και οικείος. Η ελευθερία της έκφρασης εντός και εκτός του ΤΕΙ, είναι κοινωνικά νομιμοποιημένη και δεν επιδέχεται κανενός είδους θεσμική νομιμοποίηση. Οι δημόσιοι χώροι αποτελούν κοινωνικό κεκτημένο και δεν χρειαζόμαστε καμία άδεια από θεσμικούς φορείς για να τους χρησιμοποιήσουμε. Δεν ζητιανεύουμε από κανέναν όσα μας ανήκουν. Τα επανοικειοποιούμαστε.

Την ίδια στιγμή που οι συνθήκες για την πραγματοποίηση μιας οποιασδήποτε δραστηριότητας από μέρους των φοιτητών γίνονται όλο και πιο δυσχερείς, το ίδιο αυτό αφιλόξενο περιβάλλον μετατρέπεται σ’ ένα πεδίο επιχειρηματικής εκμετάλλευσης από τους κάθε λογίς επιχειρηματίες, στο βωμό του κέρδους. Ενώ χαμόγελα υποκρισίας ξεφυτρώνουν κατά τη διάρκεια γκλαμουράτων εκδηλώσεων στα αμφιθέατρα του ΤΕΙ, οι ανεξάρτητες φοιτητικές δραστηριότητες λασπολογούνται και απαξιώνονται. Με τακτικές εκφοβισμού, όπως η επίδειξη φοιτητικού πάσο στην είσοδο, ενώ το άσυλο είναι ελεύθερο για όλους και με απειλές εναντίων ελεύθερων χώρων και εκδηλώσεων, επιχειρείται η αυτοκαταστολή τους. Δεν νοείται η ύπαρξη κανενός περιορισμού στην πρόσβαση και την ελεύθερη έκφραση οποιουδήποτε εντός του ΤΕΙ.

Ως αναρχικοί/ αντιεξουσιαστές, με γνώμονα την αυτοοργάνωση και τις οριζόντιες δομές, δημιουργούμε καθημερινά μικρές ρήξεις και εναντιωνόμαστε σε λογικές κέρδους, εμπορευματοποίησης και διαμεσολάβησης. Εφαρμόζοντας έμπρακτα τις ιδέες μας αυτές, από το 2006, έχουμε δημιουργήσει έναν ανοιχτό πολιτικό/κοινωνικό χώρο, αποτελούμενο από διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετικές ιδέες, προσπαθώντας μέσα από συζητήσεις, διαφωνίες και συμφωνίες, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί να διαμορφώσουμε μια πιο οικεία πραγματικότητα στον αποστειρωμένο χώρο του ΤΕΙ. Ένα πρωτοβουλιακό εγχείρημα του είναι και η έναρξη λειτουργίας του αυτοδιαχειριζόμενου καφενείου. Ένα εγχείρημα που σκοπό δεν έχει το κέρδος, ούτε κινείται στην λογική πελάτη-υπαλλήλου-αφεντικού. Με αυτή τη μικρή εστία αυτοδιαχείρισης ελπίζουμε και προτείνουμε για περισσότερες δράσεις από εμάς για εμάς. Πέρα από προέδρους, διοικήσεις, συμβούλια, εξουσιαστές, εμπορικές σχέσεις, κατασταλτικές τακτικές. Να δώσουμε σάρκα και οστά στις επιθυμίες μας. Να διεκδικούμε ακατάπαυστα όσα δικαιωματικά μας ανήκουν.

ΔΕΝ ΥΠΟΚΥΠΤΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΜΑΣΤΕ