Την τετάρτης 26/9 συμμετείχαμε στην πανελλαδική απεργιακή πορεία που πραγματοποιήθηκε στις Σέρρες με δικό μας Αναρχικό Αντι-εξουσιαστικό μπλοκ.
Η πορεία μας ξεκίνησε από την πλατεία Κρονίου και κατευθύνθηκε προς το εργατικό κέντρο όπου καλούσαν οι εργατοπατέρες. Εκεί αρχικά υπήρχε αρκετά μεγάλο πλήθος κόσμου που όμως περίμενε να ολοκληρωθούν οι βαρύγδουπες και ολο υποσχέσεις ομιλίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και πολύς κόσμος κουράστηκε και αποχώρησε. Μετα από αρκετή ώρα η πορεία συνεχίστηκε με τη ΓΣΕΕ να προπορεύεται και να ακολουθούν τα μπλοκ της αριστεράς και το δικό μας. Η πορεία-κηδεία της ΓΣΕΕ καλυπτόταν καθ’ όλη τη διαδρομή από τα συνθήματά μας τα οποία ήταν κυρίως κατά των αφεντικών και αντιφασιστικά, με αρκετά δυνατό παλμό.
Μοιράστηκαν αρκετά κείμενα και πετάχτηκαν τρικάκια

το κείμενο που μοιράστηκε:

ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΙ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΥΣ

 Μετά από μια φαινομενικά ήρεμη περίοδο που διασφάλισε η εκλογική διαδικασία και τις αυταπάτες που μοιράστηκαν στους εκμεταλλευομένους από μια πιθανή αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, βρισκόμαστε για άλλη μια φορά στους δρόμους. Τώρα που το κεφάλαιο εισέρχεται σε νέα πεδία εκμετάλλευσης, το κράτος θωρακίζει αυτήν την κοινωνική αφαίμαξη και η φασιστοσυμμορία της χρυσής αυγής αυτοπαρουσιάζεται σαν διακεκριμένος σωτήρας, εμείς διεκδικούμε πλέον τα αυτονόητα για μια αξιοπρεπή ζωή.

Δε θα μιλήσουμε για αυτά που σχεδιάζουν οι κυβερνήσεις συνεργασίας με το Δ.Ν.Τ.,  ούτε για την αδράνεια της αριστεράς μπροστά στον αναδυόμενο νέο φασισμό της χρυσής αυγής.

Θα μιλήσουμε όμως για το τι μπορούμε να κάνουμε όλοι εμείς που βιώνουμε τη πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη επίθεση. Όχι μόνο για να σταματήσουμε να πορευόμαστε σε συνθήκες ζωής περασμένων δεκαετιών (όπως σοκαριστικά μας ενημερώνουν τα μέσα μαζικής εξαπάτησης- λες και εμείς οι ίδιοι δεν το καταλαβαίνουμε στη καθημερινότητά μας), αλλά γιατί πρέπει όλοι να ενεργοποιηθούμε ώστε να μην αποκτηνωθούμε, για να σταματήσουμε να μετράμε θύματα από τις γραμμές μας.

Γίνεται πλέον φανερό ότι δεν φτάνει να κινητοποιούμαστε κάθε φορά που νέα μέτρα έρχονται στο προσκήνιο. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η ουσιαστική αλλαγή θα έρθει όταν πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Να ξεμπερδέψουμε με την λογική της ανάθεσης και να συνειδητοποιήσουμε πως από μόνοι μας μπορούμε να οργανώσουμε  με συλλογικούς και αδιαμεσολάβητους όρους την καθημερινότητα μας και τις ζωές μας. Να συνειδητοποιήσουμε πως οι μετανάστες είναι τα αδύναμα ταξικά μας αδέλφια, μια εικόνα από το μέλλον της δικής μας ζωής. Να δημιουργήσουμε σχέσεις και δομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, κοινότητες αγώνα και αντίστασης ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας.

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ & ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΆΝΩΣΗ

Πορεία πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της πόλης των Σερρών σήμερα το μεσημέρι από 100 περίπου άτομα, για τον αναρχικό σύντροφο Ράμι Συριανό που είναι απεργός πείνας από τις 15/5, ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ την έξοδο του από την απομόνωση και την μεταγώγη του από τις φυλακές της νιγρίτας όπου βρίσκεται.

Η πορεία είχε πολύ παλμό με πολλά και συνεχόμενα συνθήματα, πετάχτηκάν τρικάκια σε όλη την διαδρομή και μοιράστηκε ενημερωτικό υλικό. Η παρουσία των μπάτσων ήταν αρκετά μεγάλη για μια επαρχιακή πόλη όπως οι Σέρρες με δύο διμοιρίες να ακολουθούν σε μικρή απόσταση την πορεία, και πολλούς ασφαλίτες οι οποίοι σχεδών επιχείρησαν να συμπορευτούν μαζί μας, κάτι το οποίο προκάλεσε τις αντιδράσεις του κόσμου και τους ανάγκασε να κρατήσουν μια σχετική απόσταση. ενώ μηχανές γυρνούσαν συνεχώς γύρω από την διαδρομή της πορείας και άλλες στατικές διμοιρίες προστάτευαν τα κτίρια υψιλού ενδιαφέροντος(δικαστήρια,Α.Τ, κτλπ).

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΡΑΜΙ ΣΥΡΙΑΝΟ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 15/5

Με 3 διαφορετικά καλέσματα και αυτή τη φορα πραγματοποιήθηκαν οι απεργιακές κινητοποιήσεις στις Σέρρες
Με την ανεξάρτητη απο εργατοπετέρες και μεγαλοσυνδικαλιστές όπου καλούσε και το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι ΤΕΙ Σερρών στην πλ. Κρονίου στις 10.00, και συμμετείχαν παράλληλα οι ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΣΥΡΙΖΑ ,

ΓΣΕΕ / ΑΔΕΔΥ στο εργατικό κέντρο στις 10.30,

και το ΠΑΜΕ μόνο του στην πλατεία ελευθερίας στις 10.00

Η πορεία ξεκίνησε απο την πλάτεία Κρονίου και πλησίασε την συγκέντρωση της ΓΣΕΕ όπου έγινε στάση για κράξιμο, στη συνέχεια έστριψε και ανεβηκε πρως πλ. Εμπορίου και κατέληξε στην πλ. Ελευθερίας.
η πορεία δεν είχε τη μαζικότητα που περιμέναμε, παρόλα αυτά πάνω απο 40 άτομα απαρτίζαν το Α/Α μπλοκ οπου έιχε καλό παλμό και ακούστηκαν αρκετά συνθήματα ενάντια στην εθνική ενότητα, τον ε

θνοπατριωτισμό και το φασισμό.

«Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα»

Εξέγερση είναι η απάντηση του λαού στη συνεχή καταπίεση. Είναι εκείνες οι στιγμές, που ο λαός αφήνει την θέση του παρατηρητή και αντιδρά στον εκάστοτε καταπιεστή. Παίρνει ενεργά θέση στις εξελίξεις , είτε αυτές είναι κοινωνικές είτε πολιτικές και μάχεται για τα δικαιώματά του.
Απτό παράδειγμα είναι αυτή του Νοέμβρη του ’73. Νέοι φοιτητές και εργαζόμενοι έδωσαν μάχη και με τον αγώνα τους ανέτρεψαν τη χούντα των συνταγματαρχών, που για 7 χρόνια είχαν επιβάλει στρατιωτικό νόμο, είχαν καταπατήσει στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες και η καθημερινότητα είχε μετατραπεί σε διαρκή εγκλεισμό.

38 χρόνια πέρασαν από τότε κι όμως η κατάσταση σήμερα δεν απέχει πάρα πολύ.

Μπορεί σήμερα να έχουμε κάποιες συνταγματικές “ελευθερίες”, διότι το τότε καθεστώς ήταν ολοκληρωτικό, αλλά αντίθετα στις μέρες μας όλη η καταπιεσμένη ανθρωπότητα παγκοσμίως παρακολουθείται μέσω καμερών και άλλων συστημάτων παρακολούθησης, έτσι ώστε να ελέγχεται πιο εύκολα από τους εξουσιαστές της. Παρ’όλα αυτά βλέπουμε εργατικά δικαιώματα και κεκτημένα να τινάζονται στον αέρα την ώρα που η εργατική τάξη δέχεται επίθεση με μαζικές απολύσεις, μείωση μισθών και συντάξεων, ανεργία, ελαστικές συμβάσεις εργασίας και έκτακτες εισφορές. Άμεσο επακόλουθο, η μετατροπή της ζωής μας σε διαρκή αγώνα επιβίωσης, καθώς βασικά αγαθά όπως ρεύμα, νερό και θέρμανση γίνονται όλο και πιο δύσκολο να αποπληρωθούν.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι μόνο αποτέλεσμα μιας κακής πολιτικής της αστικής δημοκρατίας, αλλά κυρίως η ίδια η ουσία του καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο βρίσκεται σε ένα επαναλαμβανόμενο βρόγχο οικονομικών κρίσεων, που έχουν άμεσο αντίκτυπο στις κοινωνικο-πολιτικές εξελίξεις της κάθε χώρας.

Όχι κύριοι, δεν δημιούργησε ο λαός την κρίση…

Έτσι θέλησαν να περάσουν στον κόσμο το αίσθημα της ευθύνης και της ανοχής. Ο ίδιος όμως ο καπιταλισμός είναι που βασίζεται στον ακατάπαυστο ανταγωνισμό μεταξύ των μελών, που απαρτίζουν την κοινωνία. Αυτός ο ανταγωνισμός δηλαδή, και η αμείωτη επιθυμία των κεφαλαιοκρατών για αύξηση του κέρδους τους, διαχώρισε τον κόσμο σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους με την άνιση κατανομή του πλούτου.
Το τραπεζο-οικονομικό σύστημα που αναπτύχθηκε, άρπαξε την ευκαιρία, που του δόθηκε μέσω διαφόρων παραθύρων της πολιτικής των ισχυρών κρατών, αναπτύχθηκε και έφτασε σε σημείο να ελέγχει και να καθορίζει την ρευστότητα, τη διάθεση και την αγοραστική δύναμη του χρήματος. Μέσω των δανείων, που διαφημίστηκαν ως λύτρωση και λύση για μία πιο άνετη ζωή, με υποσχέσεις και ευκαιρίες, διακινούν και παράγουν ένα εικονικό χρήμα, που στην ουσία δεν υπάρχει, καθώς και μέσω καταθέσεων εκδίδουν δάνεια τα οποία υπό τη μορφή χρέους απαιτούνται από τους δανειολήπτες. Έτσι ζητούν χρήματα, που ποτέ δεν είχαν στα ταμεία τους και μετατρέπουν ατομικά χρέη σε κεφάλαιο.
Το ελληνικό κράτος έπεσε πολύ εύκολα σε αυτή την καλοστημένη παγίδα. Όντας  ένα αδύναμο καπιταλιστικό κράτος, χωρίς να έχει ιδιαίτερα ισχυρές βάσεις, όπως βαριά βιομηχανία ή φυσικούς πόρους, μπλέχτηκε πολύ εύκολα στα πλοκάμια της επιχειρησιακής μανίας και του χρηματιστηρίου, χειραγωγούμενο από τις διεθνείς επιλογές και στόχους των ξένων “μεγάλων δυνάμεων” και της Ε.Ε.
Έτσι πολιτικοί (με μίζες και πληθώρα σκανδάλων), εκκλησία, τράπεζες, χρηματιστήρια και μεγαλοεταιρείες, αφού ρούφηξαν σαν βδέλλες το δημόσιο χρήμα, προξένησαν και παρουσίασαν με την καλή βοήθεια των Μ.Μ.Ε, ένα τεράστιο έλλειμμα και τώρα καλούν τον λαό να πληρώσει το χρέος. Σαν απομηχανής θεός έρχεται να δώσει την λύση το ΔΝΤ, που ωθεί την χώρα ξανά σε έναν λαβύρινθο δανεισμών με μόνη διέξοδο το πλήρες ξεπούλημα του κράτους και με μια σειρά σκληρών αντιλαϊκών μέτρων, όπως αυτά που περιλαμβάνονταν στο μνημόνιο και στο μεσοπρόθεσμο με αποτελέσματα όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω. Κύριος στόχος αποδεικνύεται η προστασία των τραπεζών και γενικότερα των οικονομικά ισχυρών τάξεων εις βάρος των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων.

Ο λαός έδειξε όμως την δύναμή του. Αντιστάθηκε, πάλεψε και συνεχίζει καθημερινά.
Μαζικότατες πορείες, απεργίες, καταλήψεις σε εφορίες, υπουργία και άλλα δημόσια κτήρια είναι κάποιες από τις κινήσεις, που γίνονται πανελλαδικά και δείχνουν την αντίδραση της κοινωνίας απέναντι στους εκμεταλλευτές και κερδοσκόπους. Στις 19 Οκτωβρίου είδαμε την μαζικότερη απεργιακή κινητοποίηση μετά την μεταπολίτευση με παραπάνω από 1,5 εκατομμύριο πολίτες σε όλη τη χώρα να κατεβαίνει στο δρόμο και να δείχνει την αγανάκτηση του απέναντι στην αντιλαϊκή νεοφιλελεύθερη πολιτική, που άσκησε το μέχρι πρότινος κυβερνόν κόμμα. Οι αγώνες μας δεν αποδείχθηκαν μάταιοι. Σε λιγότερο από ένα μήνα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έπεσε.
Η τρόικα και το ΔΝΤ ένιωσαν πραγματικά ότι απειλούνται, γι’ αυτό και επέλεξαν να παίξουν ένα ακόμη χαρτί. Τον σωτήρα και καλοθελητή, όπως τον παρουσιάζουν τα ΜΜΕ, Λ.Παπαδήμο  ως πρωθυπουργό στην ¨κυβέρνηση εθνικής ενότητας¨. Πρόκειται για εκπρόσωπο του διεθνούς τραπεζικού και πολυεθνικού κεφαλαίου, που έρχεται με τρόπο ανάλογο με αυτόν με τον οποίο τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα έφεραν στην εξουσία τον Μεταξά τη δεκαετία του ’30. Σαν να μην έφτανε αυτό όμως βλέπουμε και την συμμέτοχή σε υπουργικές θέσεις στοχαστών του εθνικισμού και της ακροδεξιάς.

Και οι δικές σας μέρες είναι μετρημένες.

Ήρθε η ώρα λοιπόν
Απέναντι σε αυτή την ταξική επίθεση, τα διλήμματα – χρεοκοπία ή σωτηρία μέσα από το μηχανισμό στήριξης – στάση πληρωμών ή διαπραγμάτευση του χρέους –  ευρώ ή δραχμή – εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή εκτός – αλλάζουμε ή βουλιάζουμε – δεν ήταν και δεν είναι ποτέ επιλογή μας. Πρόκειται για επίπλαστα διλήμματα, που μας εγκλωβίζουν στο παρόν του κεφαλαίου και των αναγκών του. Πρόκειται για τον Καπιταλισμό.   Ο καπιταλισμός δεν μεταρρυθμίζεται, δεν καταρρέει αλλά ανατρέπεται. Για το λόγο αυτό επιλέγουμε την εξέγερση και την σύγκρουση ενάντια στο κράτος και στο κεφάλαιο και συγχρόνως οργανώνουμε τις ανάγκες  μας συνδιαμορφώνοντας μέσα από αυτο-οργανωμένες συνελεύσεις (σωματεία βάσης, λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών), οριζόντια και αντι-ιεραρχικά.

ΑΓΡΙΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ – ΠΟΡΕΙΕΣ – ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ –  ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ  – ΣΑΜΠΟΤΑΖ

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΡΑ

>Για σήμερα, 12/05 καλέστηκε συγκέντρωση- μικροφωνική, ενάντια στην κρατική βια στην χτεσινή πορεία της Αθήνας. Λόγω βροχής δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί η μικροφωνική, η προσέλευση του κόσμου ήταν μικρή και αρκεστήκαμε στο να μοιράσουμε κάποια κείμενα. Καλούμε ξανά αύριο σε συγκέντρωση – μικροφωνική – πορεία, στις 18:00 στην Πλατεία Ελευθερίας.

Το κείμενο που μοιράστηκε:

ΠΟΣΟΙ ΑΚΟΜΑ;;;

Ένα χρόνο τώρα, μετά την ένταξη της Ελλάδας στον μηχανισμό «στήριξης» , βλέπουμε ένα- ένα τα εργασιακά δικαιώματα που με αγώνες είχαν κατακτηθεί, να καταργούνται. Στην πανελλαδική γενική απεργία της Τετάρτης 11/05, χιλιάδες κόσμος βγήκε στους δρόμους αντιδρώντας στα νέα μέτρα που πρόκειται να παρθούν από την κυβέρνηση και το χουντικό καθεστώς του ΔΝΤ. Συγκεντρώσεις, πορείες, κινητοποιήσεις, έλαβαν χώρα σε πολλές επαρχιακές πόλεις και με μαζικότερες αυτές στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Η απάντηση του κρατικού μηχανισμού σε αυτήν την ολοένα και αυξανόμενη δυσαρέσκεια και αντίδραση του λαού, είναι η απροκάλυπτα βίαιη απόπειρα καταστολής του. Οι δρόμοι γεμίζουν με αστυνομικές δυνάμεις, εξοπλισμένες με νέες τεχνικές και νέα όπλα, ενώ ταυτόχρονα τα περιστατικά αστυνομικής βαρβαρότητας πληθαίνουν.

Πιο συγκεκριμένα, στην Αθήνα , κατά τη διάρκεια της πορείας, στην αρχή της Πανεπιστημίου και με μηδαμινή αφορμή, οι δυνάμεις των ΜΑΤ εφόρμησαν κατά των διαδηλωτών, ξυλοκοπώντας τους τόσο βίαια, ώστε περισσότερα από 90 άτομα να μεταφερθούν στο νοσοκομείο με τραύματα και αιμορραγίες στο κεφάλι από τα χτυπήματα των «προστατών» του πολίτη. Ένας από αυτούς υποβλήθηκε σε σπληνεκτομία ενώ ένας άλλος βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε κρίσιμη κατάσταση στο Κρατικό Γενικό Νίκαιας. Ο τραυματίας, Γιάννης K. νοσηλεύεται αυτή τη στιγμή διασωληνωμένος στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και η κατάσταση της υγείας του χαρακτηρίζεται πολύ κρίσιμη, ενώ ιατρικές πηγές εκτιμούν ότι θα παραμείνει κρίσιμη για το επόμενο επταήμερο. Ακόμα, είναι πολύ πιθανό, εάν και εφόσον ξεπεραστεί ο κίνδυνος, το υποσκληρίδιο αιμάτωμα που του προκάλεσε το πλήγμα από κλομπ των πραιτόρων να του επιφέρει μόνιμες βλάβες.

Όσο και αν αυτό το απάνθρωπο σύστημα προσπαθεί μάταια να γαντζωθεί και να παρατείνειτην ύπαρξή του, προβάλλοντας συνεχώς το εκδικητικό του πρόσωπο ενάντια σε όσους αντιστέκονται, η θέση του και ο επίλογός του είναι ήδη προδιαγεγραμμένα, όπως και τόσων άλλων καθεστώτων του παρελθόντος.

Είναι η δική μας ώρα να ορθώσουμε το ανάστημά μας τώρα, εμείς οι εκμεταλλευόμενοι, οι εγκλωβισμένοι, οι αδικημένοι, οι ανυπότακτοι, οι μαθητές, οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι, οι διαδηλωτές, οι απεργοί.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Επίσης μαζί με το κείμενο μοιράστηκε και η Ανακοίνωση της Τοπικής Επιτροπής ΕΙΝΑΠ Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας.

>

Ακόμα κι αν μια σταγόνα είναι αρκετή για να ξεχειλίσει ένα ολόκληρο ποτήρι, φαίνεται πως η μουντάδα των καθημερινών εξελίξεων δεν είναι ικανή να ξυπνήσει για τα καλά τους ολοένα αυξανόμενους καταπιεσμένους. Μια κοινωνία η οποία μοιάζει να ξυπνάει διαρκώς από τον εφιάλτη των νέων «έκτακτων» μέτρων κι όμως η ίδια να παραμένει δέσμια του λήθαργου της. Ένας κοινωνικός λήθαργος ο οποίος χτίστηκε μέσα από δεκαετίες αποχαύνωσης, ποικίλων θεαμάτων, καταναλωτικής μανίας, μέσα από τον εκκωφαντικό ήχο των χειροκροτημάτων των σημερινών δημίων μας. Μιας υπόσχεσης για ένα καλύτερο μέλλον, το οποίο σαν δόσεις δανείων καλούμαστε σήμερα να αποπληρώσουμε λόγο της ματαιοδοξίας μας . Κι όμως οι κρατικοδίαιτες φιλολαϊκές πολιτικές οικονομικής διαχείρισης του παρελθόντος δεν πρόκειται να επιστρέψουν ποτέ ξανά, και ο μόνος λόγος ύπαρξής τους ήταν η προϋπόθεση για την επιτυχία της σημερινής μας αφαίμαξης προς όφελος και σωτηρία των εξουσιαστών μας.

Άλλωστε τα κατάλοιπα των πολιτικών επιλογών του παρελθόντος είναι που δημιουργούν τους βίαιους κλυδωνισμούς στη Μέση Ανατολή και Αφρική, με αλυσιδωτές εξεγέρσεις και κοινωνικές εκρήξεις. Η αναπροσαρμογή των κρατών με κάθε κόστος είναι μία πραγματικότητα μέσα από την διαρκή πίεση των νέων οικονομικών συνθηκών. Κι όμως παρ’ όλες τις προσπάθειες της εξουσίας, οι λαοί επιμένουν να αντιστέκονται σε πείσμα των καιρών με δυναμικές αντιδράσεις ακόμα και σε χώρες κοντά στη δική μας πραγματικότητα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι αυτά της Πορτογαλίας, Ιρλανδίας , Ιταλίας, Ισπανίας και Αγγλίας. Αγώνες ανθρώπων τόσο κοινούς με τους δικούς μας, δημιουργημένοι από κοινές αφορμές και αφετηρίες. Έτσι λοιπόν η ελληνική πραγματικότητα ορίζεται μέσα από νέες μειώσεις μισθών, με αυξήσεις άμεσων-έμμεσων φόρων, μείωση και ξεπούλημα των δημοσίων υπηρεσιών-παροχών, συνθέτουν μια επιβίωση που γίνεται όλο και δυσκολότερη για όλους μας.

Το τεταμένο και αφιλόξενο αυτό κλίμα όπως είναι επόμενο, έρχεται να εναντιώσει ένα κομμάτι της κοινωνίας στα νέα μέτρα , το οποίο αρνούμενο να ξεπουλήσει τα στοιχειώδη εναπομείναντα βιοτικά αγαθά , έμπρακτα επιλέγει την δική του πλευρά στη μάχη για επιβίωση με ποικίλους τρόπους δράσης , όπως οι απεργίες και οι μαζικές διαδηλώσεις. Στον αντίποδα των αντιφρονούντων σ’ αυτήν την καταπίεση, τα αδηφάγα κοράκια των ΜΜΕ κατασπαράζουν τους αγώνες των απεργών διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα. Φορώντας την μάσκα της αντικειμενικής“ενημέρωσης”, τερατοποιούν τα γεγονότα και παρουσιάζουν τους απεργούς σαν θύτες και εχθρούς της κοινωνικής ειρήνης. Υπό τον φόβο της κλιμάκωσης των κοινωνικών εντάσεων και προσπαθώντας να μετριάσουν την ολοένα και αυξανόμενη οργή των καταπιεσμένων δημιουργούν αισθήματα τρομοκρατίας και προβάλουν την υποτιθέμενη λαϊκή απαίτηση για επέμβαση κατασταλτικών δυνάμεων.

Το κράτος καταστολής εδραιώνεται εκ νέου, με την ολοένα εντεινόμενη δράση των κατασταλτικών μηχανισμών του, οι οποίοι ως μόνο σκοπό έχουν τον περιορισμό των ήδη μειωμένων ελευθεριών της κοινωνίας. Την ίδια στιγμή, που οι αγώνες των ντόπιων εργατών βαφτίζονται με νομοθετικά τεχνάσματα καταχρηστικοί και αντισυνταγματικοί, η πραγματικότητα για τους ξένους εργάτες είναι πολύ χειρότεροι με πρόσφατο παράδειγμα αυτό των 300 μεταναστών απεργών πείνας σε Αθήνα και Θεσ/νίκη . Ένα περιστατικό το οποίο φανερώνει, το δόγμα μηδενικής ανοχής το οποίο ακολουθείται από την εξουσία απέναντι σε κάθε φωνή διαμαρτυρίας και διεκδίκησης, ακόμα και στις περιπτώσεις που τα αιτήματα των αγωνιζόμενων βρίσκονται μέσα στα πλαίσια των νόμων η οποία δημιούργησε. Έτσι το άσυλο καταλύεται, για πρώτη φορά χωρίς την παραμικρή ύπαρξη αξιόποινης πράξης, ενώ οι μετανάστες διώκονται σε ακατάλληλο χώρο με την προκαταβολική άρνηση των κυριάρχων για ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Οι επίπλαστες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε νόμιμα και παράνομα μέσα, δεν υπήρξαν ποτέ πιο δυσδιάκριτες, καθώς το σύνταγμα της χώρας και οι νόμοι της, αλλάζουν καταλύεται παραγγελία με διαδικασίεςexpress, όταν τα ντόπια ή ξένα αφεντικά το επιθυμούν.

Την ουσία αυτής της κατάστασης, ζήσαμε κοντά στην πόλη των Σερρών με την χρήση του μέχρι πρότινος ανενεργού χουντικού νόμου περί απαγορεύσεων των συναθροίσεων, σαν ένα κατασταλτικό μέσο για την αποσιώπηση του αγώνα των ντόπιων αγροτών του νομού μας, δυστυχώς με επιτυχία προς το παρόν. Φυσικά όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να μην συνοδεύονται από την λύσσα των ένστολων σκυλιών η οποία αποτυπώνεται σε στατιστικές των ολοένα αυξανόμενων κρουσμάτων αστυνομικής αυθαιρεσίας, που βλέπουν κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας.

Μέσα στο υπάρχον κλίμα αναβρασμού οι θεσμοθετημένοι συνδικαλιστικοί φορείς, αυτόκλητα αναλαμβάνουν τον ρόλο της βαλβίδας κοινωνικής αποσυμπίεσης, παίρνοντας πρωτοβουλίες πυροτεχνήματα, συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής πορείας, χωρίς ουσία είτε στόχευση. Το συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται περιχαρακωμένο από επαγγελματίες εργατοπατέρες οι οποίοι όχι μόνο δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά βρίσκονται σε αγαστή επικοινωνία και συνεννόηση με τα αφεντικά (ΣΕΒ), υπογράφοντας ακόμα και συμφωνίες για παγώματα μισθών προς όφελος της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των μεγαλοεπιχειρήσεων. Οι ίδιοι προσπαθούν να πατρονάρουν κάθε άμεση και πραγματική αντίδραση των εργατών, η οποία είναι εκτός των ορίων που οι ίδιοι θέτουν, λασπολογώντας είτε αποσιωπώντας πρωτοβουλίες ή περιστατικά. Είναι ζήτημα καθαρά δικό μας, εμάς των εξαθλιωμένων, να παλέψουμε μέσα από δικά μας πλαίσια, και τα δικά μας θέλω. Να πάψουμε επιτέλους να αναθέτουμε σε ‘αρμόδιους’ τόσο ουσιαστικά για μας ζητήματα επιδιώξεων.

Στις εποχές που διανύουμε αλλά και σε αυτές που πρόκειται να έρθουν, ο ασφυκτικός κλοιός, αυτοί οι συγκλειόμενοι τοίχοι της πίεσης του γενικευμένου ελέγχου, της εντεινόμενης καταστολής, της εργασιακής επισφάλειας και της ανάθεσης των αγώνων μας σε τρίτους, θα εντείνονται όλο και περισσότερο αν συνεχίσουμε να ενστερνιζόμαστε την απάθεια και τον εφησυχασμό. Μέσα από αυτοοργανομένες δομές από εμάς για εμάς, μέσα σε εργασιακούς χώρους, σχολές και γειτονιές, οφείλουμε στους εαυτούς μας να οργανώσουμε την πολύμορφη επίθεσή μας σε αυτόν τον σάπιο κόσμο. Να ενσαρκώσουμε την ελπίδα για μία άλλη ζωή μακριά από τα δεσμά της καταπίεσης που σήμερα μας σκλαβώνουν και μαυρίζουν της ζωές και τα όνειρα μας.

ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑ

ΕΡΓΑΤΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

>

Την ημέρα της γενικής απεργίας υπήρχε κάλεσμα ανεξάρτητο από τη κηδεία της ΓΣΕΕ, στη πλατεία Κρονίου, από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι και τον Αγωνιστικό Συντονισμό Εργαζομένων. Μετά από μικροφωνική που διήρκησε 2 ώρες και το αντίστοιχο μοίρασμα κειμένων σε περαστικούς και καταστήματα, ακολούθησε πορεία προς τη προσυγκέντρωση της ΓΣΕΕ, όπου έγινε παρέμβαση στις ομιλίες των εργατοπατέρων. Όταν ξεκίνησε και η πορεία της ΓΣΕΕ κόσμος από τους συγκεντρωμένους ακολούθησε το ανεξάρτητο μπλοκ, απομονώνοντας τους ΓΣΕΕδες που μπήκαν στη κεφαλή της πορείας. Λόγω της μεγαλύτερης των προσδοκιών συμμετοχής στο ανεξάρτητο μπλοκ (150 άτομα) ακολουθήθηκε μεγαλύτερη διαδρομή από το σύνηθες, και φωνάχτηκαν αντικαθεστωτικά συνθήματα από το σύνολο του κόσμου.

Υ.Γ: Ενώ το μεγαλύτερο μέρος της πορείας έκραξε τους νεκρολάγνους της ΓΣΕΕ, αυτοί δεν πτοήθηκαν και θέλησαν να κάνουν έναν τυπικό περίπατο 300 μέτρων. Μόλις σταμάτησαν, το ανεξάρτητο μπλοκ συνέχισε με το σύνολο του κόσμου, κράζοντας τους επαγγελματίες του συνδικαλισμού…

>