>
Παρέμβαση πραγματοποιήθηκε την Τριτη 18 Μαιου στο ΤΕΙ Σερρών με μικροφωνική και μοίρασμα φυλλάδιων ενάντια στη διαδικασία των φοιτητικών εκλογών.
.::Κειμενο που μοιραστηκε::.
ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΥΛΑΙΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΟΥΣ…
Εκλογές. Μια διαδικασία μέσω της οποίας ο κόσμος παροτρύνεται να διαλέξει ο ίδιος τους εξουσιαστές του, παρουσιάζοντας απροκάλυπτα και χωρίς κανέναν ενδοιασμό τη συμμετοχή του σε αυτή, σαν δικαίωμα. Όμως, μόνο δικαίωμα δεν είναι. Κι αυτό το γνωρίζουμε όλοι μας από τα αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας. Όχι για το ποιος απ’ όλα τα λαμόγια θ’ αναλάβει τα ηνία της λήψης αποφάσεων, αλλά για το ότι δίνεται η εξουσία σε ελάχιστα άτομα να αποφασίζουν για τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, με διαφορετικές ανάγκες και επιθυμίες. Αυτός ο τεράστιος αριθμός ανθρώπων που καλούνται σαν ψηφοφόροι να συμμετάσχουν στο εκλογικό πανηγυράκι , μετά το πέρας των εκλογικών ημερών αποκλείονται αυτόματα από τη συμμετοχή στη λήψη κάθε λογής απόφασης, μέχρι τις επόμενες εκλογές.
Λογικό επακόλουθο ήταν η εξάπλωση αυτού του δημιουργήματος των εξουσιαστών σε όλα τα επίπεδα, μέχρι και στους εκπαιδευτικούς χώρους. Διαμορφώνεται στις συνειδήσεις μας, από πολύ μικρή ηλικία, σαν μια απόλυτα λογική διαδικασία, από το σχολείο με τις εκλογές των 15μελών μέχρι την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι φοιτητικές παρατάξεις -σαν προέκταση του πολιτικού συρφετού μέσα στα εκπαιδευτικά ιδρύματα- δεν δρουν ούτε κατά το ελάχιστο διαφορετικά. Καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους η δράση τους, για την βελτίωση ή επίλυση των προβλημάτων και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των φοιτητών, είναι επιφανειακή έως ανύπαρκτη. Όμως λίγο πριν τη χρονική περίοδο των εκλογών ξεκινάει το παιχνίδι της απεγνωσμένης ψηφοθηρίας, και σαν άξιοι μιμητές των κομμάτων χρησιμοποιούν ύπουλες, υπόγειες και παραπλανητικές τακτικές. Σκοπεύοντας στην εξάλειψη κάθε πιθανής αντίστασης, με τη χρήση μιας γενικευμένης πλύσης εγκεφάλου μέσω τεράστιων πανό, συνεχούς και μονότονης επανάληψης αφισών με περιεχόμενο αόριστα και ακαταλαβίστικα σλόγκαν, με ένα επίχρισμα επαναστατικής φρασεολογίας δεν αφήνουν και πολύ περιθώριο για διαμόρφωση προσωπικής και πολιτικής άποψης.
Βλέπουμε τις ζωές μας να βαίνουν όλο προς το χειρότερο, υπό την ηγεσία των αντιπροσώπων που εκλέγονται για να μας κουμαντάρουν. Η απάθεια, η παθητικότητα και η ανάθεση, αφού βαφτιστούν «συμμετοχή», παρουσιάζονται ως σωστές και λογικές πρακτικές. Ενώ η αυτοοργάνωση και η αυτορύθμιση των αναγκών και επιθυμιών μας από εμάς τους ίδιους, χωρίς διαμεσολαβητές και ειδικούς, φαντάζει ως μια ιδέα λανθασμένη, αναποτελεσματική και αδύνατη. Τους έχουμε καταλάβει. Όλα τα πολιτικά τους φερέφωνα μοιάζουν να μην έχουν πλέον τίποτα να επιδείξουν, ώστε να μας πείσουν να συνεχίσουμε να στηρίζουμε το καταστροφικό τους, για εμάς, σύστημα.
Καθένας από μας, κάθε γειτονιά, κάθε χωριό και πόλη, διαφοροποιείται και εξελίσσεται διαμέσου των ποικίλων αναγκών και συνθηκών λειτουργίας και διαβίωσης. Αντιιεραρχικά, χωρίς αρχηγούς και αντιπροσώπους, χωρίς νομιμοποιημένες διαδικασίες που τελματώνουν τις συνθήκες διαβίωσης, να μην μείνουμε θεατές μπροστά στη ζωή. Να ορίσουμε μόνοι μας την πραγματικότητα μας, εξαλείφοντας κάθε τέχνασμα της όποιας εξουσίας για να μας χειραγωγήσει. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας: να διεκδικήσουμε να βγαίνουν όλες οι αποφάσεις μέσα απ’ τα δικά μας στόματα, μέσα από τις δικές μας σκέψεις, όντας οι ίδιοι πιο αρμόδιοι από τον κάθε επιτήδειο που θέλει να ορίσει το παρόν και το μέλλον μας.
Οι αγώνες και οι διεκδικήσεις μας ως φοιτητές, δεν θα μπορούσαν παρά να αποτελούν ένα μόνο μέρος των επιθυμιών και των ονείρων μας για μια ζωή χωρίς ιεραρχία και εξουσία, για έναν κόσμο αυτοοργάνωσης και ελευθερίας.
ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΙΙΕΡΑΡΧΙΚΗ ΔΡΑΣΗ
